Πάμε για φαϊ;

ΑΠΟ ΜΑΡΙΑ ΦΡΑΓΚΟΥ

(«Μπριζολάκια ο Τέλης». Τρεις γυναίκες, φίλες, έχουν πάει για φαγητό μετά το σινεμά. Είχαν παρακολουθήσει το «Περσέπολις». Αυτή τη στιγμή φεύγει ο σερβιτόρος, έχοντας αφήσει ψωμί, νερό και σαλάτα. Οι δυο κουβεντιάζουν, αλλά το επίκεντρο της έναρξης είναι η αντίδραση της Μάρθας).

Γιώτα - Ωραία ταινία, ε;

Μαρία - Ναι, πολύ… καλά που πήγαμε! Περσέπολις! Η ταινία του φθινοπώρου! τρυφερή…. Κοριτσίστικη! Φτιαγμένη με μεράκι ρε παιδί μου!… τη χάρηκα!

Μάρθα - Καλά σαλάτα το λένε αυτό;

Γιώτα, Μαρία --- (Στρέφονται προς το μέρος της) Γιατί τι έχει;

Μάρθα - Χάλια ντομάτα, κι ούτε μια στάλα λάδι, μας κοροϊδεύουν;

Γιώτα - (Το σκέφτεται ) Γίνανε τουριστικοί κι αυτοί τι να πεις…να δεις όμως τι ωραία τα ψητά! Όλη η Αθήνα έρχεται εδώ… φημισμένο μαγαζί!

Μάρθα - (Μονολογεί, ψάχνοντας παράλληλα την τσάντα της για να βρει τσιγάρα ) Ούτε καν αυτός…. Που τον είχα για σωστό….. ούτε καν αυτός δεν προσπάθησε…. Αν όχι εκείνος τότε ποιος; Θα μου πεις τον συμφέρει βέβαια…. Γιατί να ζοριστεί; Του βάζεις δύσκολα; ‘αμάν’… και τουμπεκί… είναι σαφώς πιο εύκολο…

Γιώτα - Ορίστε;

Μάρθα - Όχι, θα κάτσει να παιδεύεται... Όχι βέβαια… γυναίκες, να! ….ένα μάτσο!

Μαρία - Τι σου συνέβη Μάρθα; Χώρισες; Μαλώσατε; Θέλεις να πάρουμε κρασί;

Μάρθα - Κρασί! Ναι, βέβαια να πάρουμε… (στο σερβιτόρο ) κόκκινο και πολύ! Ρε σεις κορίτσια, είδατε τι ωραία που τον ασκήμυνε όταν χωρίσανε; Τέρας τον έκανε αυτόν τον άγγελο αγαπημένο… Πώς γέλασα…. Κλάματα μου ήρθανε…

Μαρία - Είδες, ο έρωτας όλα αλλιώς τα δείχνει… ωραία σκηνή…..

Μάρθα - Έτσι ήταν από την αρχή ο πούστης… μονάχα αυτή έκανε πως δεν βλέπει… έ, ρε κορόιδα γυναίκες… στην υγειά μας!

Μαρία - Βρε Μάρθα, κάτι έχεις… δεν είναι όλοι οι άντρες γουρούνια….

Γιώτα - Κορίτσια, εμείς αύριο έχουμε επέτειο…. Κι έχω αγωνία.. δεν ξέρω τι να κάνω… να του ετοιμάσω στο σπίτι έκπληξη; Ξέρετε, με κεράκια, μουσική και ατμόσφαιρα, ή να τον βγάλω έξω, στο μαγαζί που ‘έγινε’ πρώτη φορά;

Μαρία - Τι λες μωρή; Το κάνατε μέσα στο μαγαζί;

Γιώτα - Όχι παιδί μου, με πρωτοφίλησε εκεί! Σπίτι το κάναμε!

Ο σερβιτόρος αφήνει ορεκτικά και κρασί. Η Μαρία σερβίρει στα ποτήρια.

Μάρθα - Να τα και τα μπουρεκάκια! Παπαπα! Τίγκα στο λάδι!

Γιώτα - Ε, τότε να βάλουμε λίγο στη σαλάτα! (γέλια)

Μάρθα - Τι λες καλέ; Ηλιέλαιο στη σαλάτα!

Γιώτα - Α, δεν κατάλαβα… με συγχωρείς! ( Γελάει. Σηκώνει το ποτήρι της ) Στην υγειά μας!

Μαρία -Μάρθα - Γειά μας! - Γειά μας!

Γιώτα - Πάντως παιδάκι μου είσαι αυστηρή με το φαγητό.

Μάρθα - Α οπωσδήποτε! Οι σύγχρονοι διαιτολόγοι λένε «είσαι ό,τι τρως»!

Μαρία - Ναι αλλά δεν ξέρω, εμένα ώρες-ώρες μ’ αρέσει πολύ το βρώμικο…

Γιώτα - Είναι που δεν έχεις άντρα!

Μαρία - Αι χάσου βλαμμένη!

Γιώτα - Ε μα πως, λαχταράς και λίγο…! Προστυχιά! Αντρίλα!

Μαρία - Βρε χάσου παλιοηλίθια! Η καλύτερη είμαι! Όχι, να χω μπελάδες στο κεφάλι μου! Για τον κάθε βλάκα! Μια χαρά περνάω!

Γιώτα - Α, όχι, καλά περνάμε και μαζί, αλλά κι ο άντρας καλός είναι…

Μάρθα - Ναι, αν θυμηθεί πως αύριο έχετε επέτειο! (γέλια) Αλλιώς… άσε να ξέρω κι εγώ…. Οχτώ χρόνια με τον Τάσο… Μια χαρά είναι αυτή(δείχνει τη Μαρία)! Να σου αποφασίσει ξαφνικά ο κύριος ότι « έχει κουραστεί, δεν ξέρει» , του μιλάς και αδιαφορεί, «τον κούρασες, τον έχεις ευνουχίσει, δεν είναι χαλαρός δεν έχει κέφια απόψε, αλλά ούτε εχθές, ούτε αύριο» βρε άι στο διάολο, κούνια που τους κούναγε κι εμείς να τρέχουμε να προσπαθούμε…

Γιώτα - Μα τι συμβαίνει; Πες μας ή μη μας λες, πάντως εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα… Εσάς σας ζηλεύει ο κόσμος όλος…

Μάρθα - Ε, να από τη ζήλια τους….. μας φάγανε…. Μπορεί να έχει και γκόμενα…. Θα σκάσω! θα τον ακολουθήσω….λείπει όλο και πιο πολύ…. Κι όταν γυρίζει μια είναι άκεφος, μια μες στις γλύκες δεν μπορώ να τον ακολουθήσω πουθενά. Γι αυτό λέω: μια χαρά είσαι φιλενάδα, ήσυχη… κυρία του εαυτού σου.

Μαρία - Ναι, δε λέω, από αυτήν την άποψη καλά είμαι,… δεν είναι ωραία όμως, χωρίς κανέναν πλάι σου, ώρες μοναχικές, μόνη σου να στηρίζεις όλο το βάρος χωρίς μια αγκαλιά… είναι βασανιστικό κι αυτό. Θέλω να πω, συνειδητά είμαι μόνη, όχι για πάντα ελπίζω, μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος.

Μάρθα - Αυτό ξέχνα το. Δεν υπάρχει κατάλληλος.

Μαρία - Δεν μπορεί… δες εσένα. Κοντεύεις δέκα χρόνια με τον ίδιο άνθρωπο. Δεν μπορεί, τα βρίσκετε. Τώρα μάλλον δεν είστε στα καλά σας, αλλά κι αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι, έτσι δεν είναι; Δες την! (δείχνει τη Γιώτα) πετάει απ’ τη χαρά της. Θέλω κι εγώ επέτειο! Κι ας μη γεράσουμε μαζί. Έστω να γνωριστώ με κάποιον που να το ελπίσω!

Γιώτα - Εγώ στο εύχομαι. Και συμφωνώ. Εγώ δεν είμαι τέλεια. Γιατί να είναι ο άλλος; Για να με σιχαθώ;(γέλια)

Μάρθα - Αργά ή γρήγορα χαλάνε όλα. Αυτό ξέρω να πω. Τον αγαπώ, δεν ξέρω τι θα πει ζωή χωρίς αυτόν, κι εκείνος πέρα βρέχει. Εκεί καταλήγει ο έρωτας…( Ο σερβιτόρος αφήνει το κρέας τους ) Ευχαριστώ… Αίσχος! Κρέας το λένε αυτό το κάρβουνο; Αυτό παινεύατε μωρέ; Καρκίνο θα πάθουμε! Το σεφ! Το μάγειρα! Πώς το λένε; Τον υπεύθυνο! Α, έχει και η υπομονή τα όριά της! Τώρα θα δουν!

Γιώτα - (στη Μαρία) Τι έχει το κρέας;

Μαρία - Δεν ξέρω!

Εμφανίζεται ο γιος του μαγαζάτορα. Τριανταπεντάρης, κούκλος. Όλες πέφτουν κάτω.

Άδωνις - ( Ευγενικά ) Παρακαλώ;

Μάρθα - (ξεροκαταπίνει) Ναι, εε… πολύ ωραία… (κοιτάει το τραπέζι) εεε, λίγο ελαιόλαδο για τη σαλάτα, μήπως είναι εύκολο;

Μαρία - (μελιστάλαχτα) και λίγο κρασί ακόμα;

Γιώτα - (αναλόγως) και λεμόνι;

Ο Άδωνις κοιτάει απορημένος, φεύγει.

Μάρθα - Αμάν!

Μαρία - Αμάν!

Γιώτα - Αμάν!

Μάρθα - Τι σώμα!

Μαρία - Τι μάτια!

Γιώτα - Τι κώλος!

Παύση. Κοιτάζονται. Γελούν.

Γιώτα - Βρε, ζημιά που πάθαμε! Από πού ξεφύτρωσε αυτό το πλάσμα;

Μαρία - Κορίτσια ερωτεύτηκα!

Μάρθα - Ποιος Τάσος και μαλακίες… Αυτός είναι άντρας… Μπράβο στο παιδί!

Μαρία - Λοιπόν, να οργανωθούμε! Πρέπει να τον γνωρίσουμε. Να τον καλέσουμε στο τραπέζι να πιούμε ένα κρασί. Να εξετάσουμε. Τι ντουβάρι είναι αν ανοίξει το στόμα του;(γέλια)

Γιώτα - Λες να είναι τούβλο;

Μαρία - Εκατό τα εκατό. Η ομορφιά στους άντρες είναι αντιστρόφως ανάλογη της διανοητικής τους ικανότητας!

Μάρθα - Εδώ που τα λέμε έχει δίκιο. Κρίμα στο παιδί! (γέλια)

Μαρία - Ας μη βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα. Ο καθένας αξίζει μια ευκαιρία.

Μάρθα - (φωνάζει) Τον υπεύθυνο! (γέλια) τώρα… το πήρα το κολάι!

Μπαίνει ο Άδωνις.

Άδωνις - Με ζητήσατε;

Γιώτα – (περισπούδαστα, βγάζοντας από την τσάντα της μπλοκάκι) Είμαστε από το περιοδικό «Γαστρονόμος» και θα θέλαμε να μας μιλήσετε για την επιχείρησή σας. Καθίστε παρακαλώ! (ήδη η Μάρθα έχει τραβήξει μια καρέκλα και καθίζει με το ζόρι τον απορημένο Άδωνι)

Μαρία - Πείτε μας κατ’ αρχήν ποια ακριβώς είναι η θέση σας; Με ποιον μιλάμε δηλαδή;

Άδωνις - Βασικά είμαι ο γιος του Τέλη. Δεν εργάζομαι μόνιμα εδώ. Μόλις επέστρεψα από την Αγγλία για τις διακοπές, κάνω το διδακτορικό μου στην ιστορία της Αρχιτεκτονικής, και βοηθάω τον πατέρα μου στο μαγαζί.

Μικρή παύση. Τα κορίτσια χάσκουν εντυπωσιασμένα μέχρι να κόψει τη σιωπή η Μάρθα.

Μάρθα - (Βιαστικά ) Μπράβο, μπράβο ευχαριστούμε πολύ. Γεια σας!

Σηκώνει πάλι τον Άδωνι που αναρωτιέται με «Μα.. Τι…» κλπ χτυπώντας τον μαλακά στην πλάτη και τον ξαποστέλνει στην κουζίνα. ( Ελεύθερο, όπως θα προκύψει φυσιολογικά πάνω στη δράση).

Γιώτα - (κοροϊδευτικά στη Μαρία) Συγχαρητήρια, μέσα έπεσες! Ένα ντουβάρι διδάκτωρ! Και με «οικογενειακή συνείδηση»! Βοηθάει το μπαμπά!

Μαρία - Ομολογώ τα ‘χασα! Είναι τέλειος! Όχι, ( Έκλαμψη ) Το βρήκα! Είναι παντρεμένος! Με δύο παιδιά. Αυτό είναι! Τους βρίσκεις κάτι τέτοιους όταν είναι πια αργά!

Μάρθα - (φωνάζει) τον υπεύθυνο!

Ο Άδωνις μπαίνει πάλι. Μάλλον κάτι έτρωγε και καταπίνει. Πλησιάζει ευγενικά

Μαρία - ( Βγάζει δεύτερο μπλοκάκι ) Ναι, ξέρετε, αποφασίσαμε να μην αναγκαστούμε να γράψουμε για την ποιότητα του φαγητού γιατί η ιστορία σας ήταν συγκινητική και μας άρεσε.. στο «γαστρονόμο» γράφουν οι φίλες μου, εγώ όμως γράφω στο Men’s Health και μπορώ να σας κάνω μια συνέντευξη για το επόμενο τεύχος. Πείτε μου έχετε παιδιά; Είστε παντρεμένος;

Άδωνις - ( Με χαμογελαστή απορία ) Όχι. Τίποτα από τα δύο.

Γιώτα - Τότε έχετε δεσμό;

Άδωνις - Ε.. Όχι, χώρισα πρόσφατα… ( του αρέσει που γίνεται αντικείμενο συνέντευξης ) πριν πέντε μήνες…

Μάρθα - Για ποιο λόγο αν επιτρέπετε;

Άδωνις - Λόγω καταγωγής.. οι μουσουλμάνοι είναι αυστηροί ξέρετε… τα αδέρφια, οι γονείς…

Μαρία - Καταλαβαίνω. Ερχόμαστε από το Περσέπολις. Μήπως το είδατε;

Άδωνις – ( φιλικά ) Ναι, βέβαια. Ωραία ταινία.

Γιώτα - Ώστε πηγαίνετε και σινεμά;

Άδωνις - Ναι, μου αρέσει, όταν προλαβαίνω.

Μαρία - Ποδόσφαιρο βλέπετε;

Άδωνις - Μπα, δεν υπήρξα δυστυχώς φίλος ποτέ. Προτιμώ τις εκδρομές, το διάβασμα…

Μάρθα - Δεν μπορεί… Μήπως έχετε καμιά σεξουαλική….στυτική… ξέρετε… Δυσκολία; (οι άλλες την κοιτούν έντρομες)

Άδωνις - (Απορημένος- σοκαρισμένος) Όχι… ( Με υποψία ) Με συγχωρείτε.. τι ακριβώς;…

Γιώτα - Ναι, ευχαριστούμε, γεια σας τώρα…(τον ξανασηκώνουν κακήν κακώς για να συνεχίσουν το συμβούλιο. Αντίστοιχα με την προηγούμενη ελεύθερη σκηνή, μόνο που τώρα ο Άδωνις δε φεύγει τόσο γρήγορα!)

Άδωνις - Κυρίες μου σας παρακαλώ να μου εξηγήσετε…

Μαρία - (μελιστάλαχτα) Νομίζω ότι πήγε πολύ καλά…

Άδωνις - (Την διακόπτει ) Ναι αλλλά…!!! Τι….;!

Μαρία - ( Απτόητη ) Θα ρίξω μισό λεπτό μια ματιά στο υλικό και θα σας ενημερώσω. (βαθυστόχαστα) Πολύ καλά… Πολύ καλά! Πηγαίνετε… θα σας ειδοποιήσω…

Ο Άδωνις , με την απώθηση και των άλλων δύο, φεύγει τελικά.

Μάρθα - Είναι ο τέλειος άντρας; (τσιρίδες, ζητοκραυγές, κλπ)

Μαρία - Σειρά προτεραιότητας! (Παίρνει θέση με το μαχαιροπήρουνο στα χέρια και τα τοποθετεί όρθια επάνω στο τραπέζι ) Πρώτη!

Μάρθα - ( Ομοίως ) Δεύτερη!

Γιώτα - ( Ομοίως ) Τρίτη! (την κοιτούν). Γιατί εγώ ψυχή δεν έχω; (γέλια)

Μάρθα - (φωνάζει) Τον…

Γιώτα- Μαρία - …Υπεύθυνο!!!

Φώτα, αυλαία.