Ο πάτερ Χαράλαμπος Περδικάκης, βέρος κρητικός, είναι παντρεμένος 38 χρόνια με την Ευανθία (το γένος Αναστασάκη), κατοικούν μόνιμα στον Άγιο Γεώργιο, στο Καστέλλι Χανίων, και έχουν 7 παιδιά, τα οποία ζουν όλα στην Κρήτη, εκτός από τον μεγαλύτερο γιο τους, τον Ιορδάνη, που ζει στην Αθήνα τα τελευταία 20 χρόνια (από το 1988). Ο πάτερ Χαράλαμπος και η Ευανθία του αποφασίζουν να ανέβουν στην Αθήνα, να επισκεφτούν τον πρωτότοκό τους, για να τον δουν και να του πουν κάτι πολύ σημαντικό. Το πρώτο βράδυ της διαμονής του ζεύγους Περδικάκη στην πρωτεύουσα, ο Ιορδάνης, για να ευχαριστήσει τους γονείς του, που έχει να τους δει καιρό (κοντά δυο χρόνια), τους βγάζει έξω για δείπνο: εκεί θα του κάνουν μια πρόταση γάμου, την οποία εκείνος θα ανατρέψει θριαμβευτικά...
ΠΡΟΣΩΠΑ
πάτερ Χαράλαμπος Περδικάκης .......................... άντρας 63 ετών, σύζυγος Ευανθίας
παπαδιά Ευανθία Περδικάκη ........................ γυναίκα 58 ετών, σύζυγος Χαράλαμπου
Ιορ-δάνης Περδικάκης ....................................... άντρας 37 ετών, πρωτότοκος γιος
Άνοιξη 2008, 20:30 – Βρισκόμαστε στο εστιατόριο «Yoga Bala», στην καρδιά της Αθήνας. Στο γωνιακό τραπέζι κάθονται 3 άτομα που τρώνε: στην εξωτερική καρέκλα ο Ιορ-δάνης, που τρώει ριζότο με γαρίδες και σπανάκι με ανθότυρο σε κόκκινη σάλτσα, ενώ απέναντί του, στους φούξια καναπέδες, κάθεται ο πάτερ Χαράλαμπος, που τρώει φακές, και η παπαδιά του Ευανθία, που τρώει ρεβίθια. Στο τραπέζι υπάρχουν ακόμα μια σαλάτα raita, μια μερίδα ρύζι με σαφράν, ψημένες πίτες με σκόρδο, samosa, και κόκκινο κρασί.
ΕΥΑΝΘΙΑ: Είναι πολύ καλή κοπέλα η Ελενίτσα...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Τρώγοντας) Και καλή χριστιανή!...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Μμμ... (Μασώντας) Μπράβο της!...
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Σύντομη οπτική επαφή με πάτερ Χαράλαμπο)
(Προς Ιορ-δάνη)... Περνάνε τα χρόνια, γιε μου...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Ναι, πράγματι... Σα να ’τανε χτες που ξανάρθατε... Για πότε περάσανε δυο χρόνια...
ΕΥΑΝΘΙΑ: ... Πότε θα νοικοκυρευτείς, παιδί μου;
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Μια χαρά νοικοκύρης δεν είμαι, μητέρα; Με το σπιτάκι μου, τη δουλίτσα μου, το αυτοκινητάκι μου...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Μην αντιμιλάς στη μάνα σου, Ιορ-δάνη!...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Εγώ για το καλό σου στο λέω παιδί μου... Είναι μια καλή ευκαιρία...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Η καλύτερη απ’ όλες είναι!...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Δεν σας καταλαβαίνω...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Έχει και κτήματα στον Καλαθά... και μεζονέτα στη Σούδα!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Έχει πατέρα το Μπάμπη τον Καστρινάκη... και μπάρμπα το Σίφη τον Πατεράκη!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Χα! Πολύ καλά όλα αυτά, αλλά...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Διακόπτει - Με στόμφο) Ιορδάνη, πρόσεξε τι θα πεις!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Στενοχωριέται κι ο πατέρας σου, βρε παιδάκι μου...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: (Δυσανασχετώντας) Γιατί μου το κάνετε αυτό;
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Γιατί ’σαι πια 37 χρονώ γαδούρι, βρε!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Αφού το ’χουμε ξεκαθαρίσει, πατέρα: Δεν επιθυμώ να παντρευτώ.
ΕΥΑΝΘΙΑ: Ξανασκέψου το, παιδί μου...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Εκνευρισμένα – Προς Ευανθία) Δεν έχει να σκεφτεί τίποτα.
(Προς Ιορ-δάνη) Ετούτη τη φορά θα τήνε πάρεις!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Πατέρα σας έχω εξηγήσει πολλές φορές ότι...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Αγριεύει) Ξέχασέ τα αυτά που ’ξερες Ιορδάνη! Δώκαμε λόγο στους ανθρώπους!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Τι κάνατε;! (Κοιτά τη μάνα του. Η Ευανθία κατεβάζει το κεφάλι της.)
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Ο γάμος κανονίστηκε για το 15Αύγουστο!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Καλά... εμένα γιατί δεν με ρωτήσατε;! (Οπτικές επαφές)
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Ιορδάνη πρέπει να κάμεις οικογένεια – γρικάς το;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Πατέρα λυπάμαι που θα σας στενοχωρήσω, αλλά εγώ δεν παντρεύομαι!...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Μωρ’ θα την πάρεις και θα πεις κι ένα τραγούδι...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Αυτό αποκλείεται!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Αυτό που σου λέω!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: (Προς Χαράλαμπο) Άδικα χάνετε τα λόγια σας...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Προς Ευανθία) Άκου τι μου λέει!
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Προς Ιορ-δάνη) Είναι κι όμορφη κοπέλα... Θα σ’ αρέσει!...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: (Αγανακτισμένος και νευρικός συνάμα)
Γιατί κάθε φορά που βρισκόμαστε λέμε τα ίδια πράγματα;!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Βρε, την αγύριστη κεφαλή!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Γονείς σου είμαστε, παιδάκι μου... Σε νοιαζόμαστε...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Όχι, μητέρα! Αν με νοιαζόσασταν θα σας ενδιέφερε και η άποψή μου...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Τι θες να πεις, παιδί μου, ότι δεν σ’ αγαπάμε;
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Προς Ιορ-δάνη) Άρχισες πάλι τα κουζουλά σου;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Σας το ’χω πει χιλιάδες φορές: ΔΕΝ παντρεύομαι! Και σταματήστε, επιτέλους, να μου κουβαλάτε νύφες!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: ... Η Κούλα δεν σου άρεσε...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Ήτανε χοντρή αυτή, καλέ...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Η Μάρω δεν σου ταίριαξε...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Ε, ήτανε κομματάκι αλλήθωρη...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Τη Δέσποινα δεν την ήθελες...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Ω-πω-πω! Είχ’ ένα στόμα αυτή!...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Την Αννούλα δ(εν)...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Πού θέλετε να καταλήξετε, πατέρα;
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Εγώ, Ιορδάνη, το λόγο μου δεν τον παίρνω πίσω!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Ούτ’ εγώ, πατέρα, κάνω πίσω!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Κοκκινίζοντας) Βρε, θες να με πεθάνεις;!... Θες να με πεθάνεις;!!! Αχχ! Αχ! Αχ! (Γέρνει πίσω ακουμπώντας την καρδιά του)
ΕΥΑΝΘΙΑ: Χαράλαμπε! (Ταράζεται που τον βλέπει αναψοκοκκινισμένο) Παναγιά μου!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: (Προς Ευανθία) Δώστε του να πιει λίγο νεράκι... (Η Ευανθία προσφέρει νερό)
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Γιατί βρε δεν παντρεύεσαι; Ε; (Παίρνει το νερό) ... Γιατί δεν παντρεύεσαι;
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Ελάτε... πιείτε το νερό...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Προς Ευανθία) Έχει μπει ο διάβολος μέσα του!
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Προς Χαράλαμπο) Μη νευριάζεις άλλο καλέ, θα πάθεις! Σε καλό σου...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Μα, τον ακούς ίντα μου λέει!;
ΕΥΑΝΘΙΑ: Έλα... Ξαπόστασε... ... Θα το ξανασκεφτεί!... (Συμπαρίσταται στον πατέρα Χαράλαμπο) Πιες το νερό σου...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Μητέρα, σας είπα, δεν έχω να σκεφτώ τίποτα!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Ο πάτερ Χαράλαμπος πίνει λίγο νερό και πνίγεται) Γκούχου-γκούχου-γκούχου!... Γκούχου! (Προς Ευανθία που του παραστέκεται) Τον ακούς;... Τον ακούς;!
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Προς Ιορ-δάνη) Βρε παιδί μου, βάλε κι εσύ λίγο νερό στο κρασί σου!... (Αφήνει το ποτήρι στο τραπέζι)
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Αδύνατον!... Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Ωρύεται) Βρε κουζουλάθηκες καλά-καλά επαέ που ’σαι;!
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Προς Χαράλαμπο) Έλα ηρέμησε, Χαράλαμπε... (Τον σκουπίζει με πετσέτα)
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Πετά την πετσέτα, Αλλαγή ύφους - Προς Ιορ-δάνη) Δεν πιστεύω να ’χεις καμιά παρδαλή;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: (Μειδιώντας) Όχι πατέρα... Μη φοβάστε...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Τότε γιατί δεν θες να παντρευτείς, βρε;
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: (Αμήχανα) ... Είμαι... κατά του γάμου!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Απαξιωτικά) Μπα;! Κι ίντα σημαίνει ετούτο δηλαδή;... Ότι προσπερνάμε τα θεία και την αγία ευλογία; ... Ότι λησμονάμε το θεσμό της οικογένειας, ε;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Δεν είν’ αυτό...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Υψώνοντας τη φωνή του) Αλλά τι είναι;
ΕΥΑΝΘΙΑ: Μην εξάπτεσαι, κύρη μου! (Τον ακουμπά)
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Πετάγεται αρπαγμένος - Προς Ευανθία) Σταμάτα κι εσύ, Ευανθία! (Προς Ιορ-δάνη) Λοιπόν, θα μου πεις;...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Δεν είναι ώρα για τέτοιες συζητήσεις πατέρα...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Α, δεν είναι ώρα!; Και πότε θα ’ναι;!... Όταν θα περάσεις τα 50 και μας θάψεις;!
ΕΥΑΝΘΙΑ – Φτύνει & φτύνεται... Όσο πιο νωρίς τα κάνεις τα παιδιά, τόσο το καλύτερο, γιε μου! ... Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος οι αντοχές του λαθεύουν!...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: (Σκεπτικός) ... Ναι. Ένα παιδί θα το ήθελα...
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Προς Ιορ-δάνη) Άντε και με την ευχή μας! (Προς Χαράλαμπο) ... ε, Χαράλαμπε;!... (Ο Χαράλαμπος κοιτά τον Ιορδάνη που εκπέμπει μια θλίψη)
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: ... Αλλά, δεν θα μπορέσω ποτέ να τ’ αποκτήσω...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Θα παντρευτείς και θα κάμεις και παιδάκια!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Δεν θα παντρευτώ, πατέρα. Ξεχάστε το...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Γιατί, βρε πουλάκι μου;
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: (Αμήχανος) Ας μην τα πούμε τώρα αυτά, μητέρα.
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Ιορδάνη μίλα καθαρά!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Σε απασχολεί κάτι, παιδί μου;
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Όχι. Τίποτα – τίποτα!...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Σταθερά) Τι συμβαίνει Ιορδάνη;
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Τίποτα, πατέρα... (Κοκκινίζει) (Ο πάτερ Χαράλαμπος τον αγριοκοιτάζει) Ε... Τίποτα, σας λέω...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Αυστηρά) Ίντα ’χεις να μας πεις;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Τίποτα...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Μίλα, γιε μου, στους γονείς σου... Εμπιστέψου μας!...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: ... Δεν μπορώ...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: ... Μήπως θες, παιδί μου, να πας στο μοναστήρι;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Όχι... δεν είν’ αυτό...
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Κάνοντας το σταυρό της) Μεγάλο τ’ όνομά Του!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Ε, τι είναι λοιπόν;
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: ... Δεν μπορώ... ... Ντρέπομαι...
ΕΥΑΝΘΙΑ: ... Μήπως είσαι άκαρπος, γιε μου!;
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Όχι, καλέ μάνα!...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Δόξα σοι, Παναγιά μου!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Προς Ιορ-δάνη) Ε, μίλα λοιπόν!... Μας έσκασες!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Ε... Να... ... Πώς να το πω;... ... Δεν μ’ αρέσουν οι γυναίκες...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Αφελέστατα) ... Και τι σ’ αρέσει δηλαδή;!
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Πιάνοντας το νόημα) Άφου! Παναγία μου!2 (Μυξοκλαίει)
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Κοιτά την Ευανθία) Ε;
Ο πάτερ Χαράλαμπος γυρίζει και κοιτά τον Ιορ-δάνη, που σκύβει το κεφάλι. Ο πάτερ αρχίζει να συνειδητοποιεί την κατάσταση. Το πρόσωπό κι η φωνή του αλλάζουν...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Προς Ιορ-δάνη) Άπιστε! Ρεζίλη!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Πατέρα...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Φωναχτά) Φτου σου κακομοίρη μου!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Χαράλαμπε μας βλέπουν!...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Προς Ιορ-δάνη) Δεν ντρέπεσαι, βρε;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Σας είπα πως ντρέπομαι πατέρα... Αλλά... (Γλυκαίνει) ... απ’ την άλλη, σας αγαπώ και πρέπει να είμαι ειλικρινής απέναντί σας...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Άχρηστο ρεμάλι!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Χαράλαμπε!...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Προς Ευανθία) Σήκω να φύγουμε, Ευανθία!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Όχι, μη φεύγετε!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Πού ακούστηκε, βρε τομάρι, ο γιος του Περδικάκη να βγει αποτέτοιος;!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Χαράλαμπε ακούγεσαι! (Μοιράζοντας χαμόγελα στους θαμώνες)
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Πατέρα με πληγώνετε...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Εσύ να δεις τι μου ’κανες απόψε! ( (Προς Ιορ-δάνη) Δεν θέλω ούτε να σε ξέρω, ούτε να σε βλέπω μπροστά μου!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Άφου κακό που το ’παθα η κουζουλή!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Πολύ λυπάμαι που δεν καταλαβαίνεις...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Κι εγώ λυπάμαι που σ’ έχω γιο μου!
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Βάζει τα κλάματα) Αααα!... Αχ! Γιε μου!... Άχου, κανακάρη μου! Αααα!...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Προς Ευανθία) Πάμε να φύγουμε!
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Συνεχίζει να κλαίει) Αααα!...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Να σας πάω τουλάχιστον μέχρι το σπίτι να πάρετε τα πράγματά σας;
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Στείλ’ τα με το ταχυδρομείο, βρε! Φτάνει να μη σε ξαναδώ μπροστά μου! (Κάνει να σηκωθεί)
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Κλαίει πιο δυνατά) Αααα!...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Μισό λεπτό! Σταθείτε!
Ο πάτερ Χαράλαμπος ξανακάθεται και μαζί με την Ευανθία κοιτούν τον Ιορ-δάνη μες τα μάτια. Ο Ιορ-δάνης ξεσπά...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Δεν μπορείτε να στρέφετε μια ζωή τα μάτια σας απ’ την αλήθεια!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Γρίκα! Και τι χρώμα έχει αυτή η αλήθεια, ε;... ροζ;! Ίντα;!
(Κοιτά τριγύρω) Γι’ αυτό μας έφερες εδώ μέσα;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: ... Έτσι ήσασταν πάντα, πατέρα... Από τότε που σας θυμάμαι... πάντα αυστηρός... συνέχεια επικριτικός... μες την κακία...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Ιορδάνη!...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: (Προς Χαράλαμπο) Τη μια σας ξίνιζε το ένα... Την άλλη σας βρώμαγε το άλλο...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Α!; Μήπως πρέπει να σε πω και χαριτωμένο τώρα;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Γιατί όχι;! Πολλοί άνθρωποι με θεωρούν χαριτωμένο...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Ιορδάνη!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Βλάσφημε! Τι ανατροφή σου ’δωκα, βρε;! Ε;! Πώς κατάντησες έτσι, βρε διάβολε;!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Χαράλαμπε!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Πατέρα, δεν είμαι κακός άνθρωπος...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Ο χειρότερος είσαι!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Δεν έχω κάνει κανένα έγκλημα!...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Κακούργημα έχεις κάνει, βρε!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Χαράλαμπε!...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Άσε με Ευανθία! Με πνίγει το δίκιο!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Πατέρα, λυπάμαι που το δίκιο σας είναι τόσο άδικο...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Βρε, πας να βγεις κι από πάνω τώρα;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Κατάλαβα... (Ειρωνεία) Ο Θεός απόψε δεν είναι πρόθυμος να συγχωρεί!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Ιορδάνη!...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Βρε, μην πιάνεις εσύ τον Θεό στο στόμα σου!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Γιατί εγώ δεν είμαι τέκνο του Θεού;!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Τώρα θα σου ’λεγα τι είσαι...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Χαράλαμπε!...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: ... Αλλά έχε χάρη, εδώ που βρισκόμαστε...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Είστε ρατσιστής, πατέρα!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Να! Ορίστε! (Προς Ευανθία) Να και τα ρέστα!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: ... Γιατί με αρνείστε;!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Σε αρνούμαι;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Με αρνείστε!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Ποιος σε αρνείται, παιδί μου;...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Βρε, ήμουνα έτοιμος να βγάλω τη ρακή και να πιάσω να κερνάω τον κόσμο... (Πίνει μονομιάς το κρασί του)
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Μουρμουρώντας) Μμμ... Θα σου κακοπέσει να ’χεις να την πίνεις!;
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Μέχρι και μπαρούτι, βρε, έκαμα παραγγελιά για τις μπαλωθιές...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Ε... Αυτό το παίρνεις και στο κυνήγι...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Να σε καμαρώσω γαμπρό ήθελα!... Κι εσύ... το πας για νύφη;!!! (Πίνει μονομιάς ένα δεύτερο ποτήρι κρασί)
ΕΥΑΝΘΙΑ: Χαράλαμπε!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Πού ξανακούστηκε, βρε! (Αφήνει κάτω το ποτήρι του)
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Γιατί με προσβάλλετε έτσι, πατέρα;!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Σε προσβάλλω, ε;! (Προς Ευανθία) Άκου τον προσβάλλω!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Γιατί σας είναι τόσο δύσκολο να αποδεχτείτε ότι είμαι gay;
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Χαμένος) Τι είν’ αυτό;
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: «Ομοφυλόφιλος» ήθελα να πω...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Μην τη λες αυτή τη λέξη, παιδί μου!...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Άκου τα! Άκου τα! (Βάζει και τρίτο ποτήρι κρασί)
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Μα, πώς κάνετε έτσι, επιτέλους!; Ξέρετε πόσοι άνθρωποι είναι ομοφυλόφιλοι σήμερα;!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Κι ούτε θέλω να το μάθω! (Πίνει και το τρίτο μονορούφι)
ΕΥΑΝΘΙΑ: Χαράλαμπε, φτάνει!... Με ρέγουλα το κρασί... Το ζάχαρό σου!...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Ποιο ζάχαρό μου μουρμουράς, Ευανθία;... Εδώ δεν το γλιτώνουμε απόψε το εγκεφαλικό!...
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Κάνει το σταυρό της και σταυρώνει τον πάτερ Χαράλαμπο) Α-πα-πα-πα-πα! Μην κακομελετάς, χριστιανέ μου!... Φτου-φτου-φτου!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Ε, μα μ’ αυτά που ακούω!...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Γιατί τι σας είπα, πατέρα; Σας είπα πως σκότωσα; Σας είπα πως έκλεψα;... πως φθόνησα;... πως μίσησα;... ... Να σας λέω ψέματα;! ... Δεν άλλαξα θρησκεία! ... Και προσεύχομαι, και νηστεύω, και στην εκκλησία πάω...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Βρε... θες να κάψω τα ράσα που φορώ!;
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Ο ίδιος ο Ιησούς, πατέρα...
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Διακόπτει) Ιορδάνη!!!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: (Έντονη οπτική επαφή με Ευανθία – Συνεχίζει, Προς πάτερ Χαράλαμπο)
Ποτέ ο Χριστός δεν αρνήθηκε τους ομοφυλόφιλους...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Ίντα ’ν’ αυτά που λες μωρέ; (Γεμίζει και τέταρτο ποτήρι κρασί)
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Η άρνηση της θρησκείας στους gay δεν στηρίζεται σε εντολή του ίδιου του Χριστού ... μόνο σε απαγορεύσεις ορισμένων Πατέρων...
ΕΥΑΝΘΙΑ: ... Διαβασμένο το κοπέλι μας!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Προς τον Ιορ-δάνη) Μη μου κάνεις εμένα τον ξύπνιο!...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Αυτή είν’ η αλήθεια πατέρα!...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Τα ’χετε ισοπεδώσει όλα! (Πίνει και το τέταρτο κρασάκι) Χικ!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Πάλι φέσι έγινες καημένε Χαράλαμπε!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Μωρέ δεν μας παρατάς! (Γεμίζει ένα πέμπτο ποτήρι κρασί)
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Προς Ιορ-δάνη) Κάθε μέρα τα ίδια!...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: (Με νοήματα)Το τσούζει;
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Ψιθυρίζοντας, με ανάλογη κίνηση) Ουου! Του δίνει και καταλαβαίνει!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Κοπανάει και το πέμπτο ποτηράκι - Μεθυσμένο παράπονο)
... Ιορδάνη, γιε μου, δεν το περίμενα ποτέ αυτό από σένα!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Ελάτε τώρα πατέρα... Πώς είναι δυνατόν ένας, ελεήμων και φιλάνθρωπος, Θεός (Η Ευανθία του γνέφει να κατεβάσει τους τόνους του) να είναι αδιάφορος απέναντι στη θλίψη... και τη μοναξιά, που υπάρχει στη ζωή ενός ομοφυλόφιλου!...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Έτσι νιώθεις, γιε μου;
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: ... Μου ζητάς να σε λυπηθώ;
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Σου ζητώ να μ’ αποδεχτείς... Να δεχτείς τη διαφορετικότητά μου...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Διαφορετικότητα το λέμε τώρα;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Και, για τ’ όνομα του Θεού: Σταματήστε να μου φέρνετε προξενιά και νύφες, κάθε φορά!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Πω-πω! (Πιάνει το κεφάλι του) Τι θα πω στους Καστρινάκηδες και τους Πατεράκηδες τώρα;!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Να τους πούμε πως έχει κοπελιά!... Πως είν’ αλλού ερωτευμένο το κοπέλι μας...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Πάει να γεμίσει ένα έκτο ποτήρι, έχει λίγο – το βάζει όλο, το κρασί τελειώνει) Αμ, δε!... Και μετά θα με ρωτάνε γιάντα δεν παντρεύεται το κοπέλι μου!;... Ίντα θα τους λέω;! (Κατεβάζει το έκτο μισό ποτηράκι κρασί)
ΕΥΑΝΘΙΑ: ... Πως εχάλασεν η σχέσις του...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Ουφ-ουφ! (Νευματίζοντας προς το σερβιτόρο) Παιδί!
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Προς πάτερ Χαράλαμπο) Τι κάνεις Χαράλαμπε;!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Παραγγέλνω!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Για τω Θεώ – Μην πιεις άλλο!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Άσε με καημένη!
ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ: (Πλησιάζοντας στο τραπέζι των Περδικάκηδων) Παρακαλώ...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Φέρτε μας άλλο ένα κρασί. (Ο σερβιτόρος απομακρύνεται)
ΕΥΑΝΘΙΑ: Αχ! Καημένε Χαράλαμπε!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Λοιπόν... Τι σου είναι η ζωή, τελικά! (Παίρνει το ποτήρι της Ευανθίας)
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Αιφνιδιάζεται βλέποντας την κίνηση του πάτερ Χαράλαμπου) Εεεε... (Ο πάτερ Χαράλαμπος υψώνει το ποτήρι στη θέση «εβίβα σου», μειδιώντας, και πίνει - Προς Ιορ-δάνη) Αύριο θα ’χει και το κεφάλι του και το στομάχι του!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Προς Ιορ-δάνη) ... Και... δεν μου λες... Εκείνη η ξανθούλα... η Λίτσα... στο σχολείο...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Ε, τι;...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Δεν... (Γκριμάτσα πονηρή – Κλείνει μάτι)
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Α, μπα... όχι, δεν...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: ... Αμ, η Δέσποινα... που ήσασταν μαζί στο λύκειο;...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Ε... Φίλη μου.
ΕΥΑΝΘΙΑ: Η Αμαλία... εκείν’ η αφρατούλα...;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Ποτέ δεν μ’ άρεσαν οι γυναίκες...
Ξαφνική παγωμάρα... Ο πάτερ Χαράλαμπος βυθίζεται κλιμακωτά σε θλίψη. Η παπαδιά Ευανθία φαίνεται να έχει καταπιεί τη γλώσσα της, ενώ ο Ιορδάνης παρακολουθεί εναγωνίως τις κινήσεις των γονιών του. 33 δευτερόλεπτα αμηχανίας...
ΕΥΑΝΘΙΑ: Φταίμε ’μεις, γιε μου;... Κάναμε κάτι λάθος;....
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Όχι, μητέρα. Προς Θεού: Δεν ευθύνεστε εσείς. Η επιλογή μου ήταν μοιραία... στη φύση μου...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Πετάγεται) Αυτό που μου ζητάς είναι αδύνατον!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Γιατί πατέρα;
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Θα μ’ αφορίσουν!
ΕΥΑΝΘΙΑ: Σώπα, καλέ...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: ... Δεν υπάρχουνε δηλαδή λειτουργοί που είναι gay;
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Ιορδάνη το παρατραβάς!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: ... Ο Μπεζενίτης... Ο Κουμαριανός...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Μη λες ονόματα!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Ο Γιοσάκης!....
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Μη λες ονόματα! (Κρατώντας την καρδιά του) Αχχχ! Αχ! Αχ!
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Βλέποντας τον πάτερ Χαράλαμπο να δυσφορεί) Παναγιά μου! (Προς Ιορ-δάνη) Μην του λες κι εσύ τέτοια, βρε παιδάκι μου!
Η Ευανθία προσφέρει νερό στον Χαράλαμπο. Ο πάτερ Χαράλαμπος πίνει νερό και δίνει το ποτήρι στην Ευανθία, που το αφήνει στο τραπέζι... Η Ευανθία τον χαϊδολογά. Ο πάτερ συνέρχεται, συνεχίζοντας ακάθεκτος...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Δεν με νοιάζει, βρε, ποιοι είναι αυτοί... Ούτε τι κάνουν!... Εγώ, βρε, έχω ένα όνομα στο χωριό μου!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Μα... δεν χρειάζεται να το μάθει και κανένας άλλος...
ΕΥΑΝΘΙΑ: ... Κρύβονται, Ιορδάνη μου, τέτοια πράματα;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Κρύβονται... όπως κρυβόντουσαν τόσο χρόνια, άλλωστε...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: ... Πω-πω μαχαιριά η αποψινή!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Όλοι είμαστε παιδιά του Θεού! Μην το ξεχνάτε αυτό, πατέρα!...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Ωχ! Τι κακό με βρήκε, Θέ μου! (Η Ευανθία τον χαϊδεύει στην πλάτη)
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Το ξέρω ότι μ’ αγαπάτε...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Ξέρεις τι μου ζητάς, βρε;!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Λίγη κατανόηση... ξέρω πως έχετε αγάπη μέσα σας... Είστε καλός άνθρωπος.
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Άσ’ τα αυτά, Ιορδάνη!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Θέλω να μ’ αγαπάτε γι’ αυτό που είμαι...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Έχεις μεγάλο θράσος, νεαρέ μου!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Έτσι μ’ έκανε ο πατέρας μου: ευθύ και ντόμπρο!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Ε, να σε χαίρεται λοιπόν!!!
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Στο χέρι του είναι!... (Έντονη οπτική επαφή με τον πατέρα Χαράλαμπο)
Καταφθάνει ο σερβιτόρος με το κρασί. Σερβίρει τις πρώτες δόσεις στα ποτήρια των Περδικάκηδων και απομακρύνεται. Ο Ιορ-δάνης υψώνει το γεμάτο ποτήρι του...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Εις υγείαν! (Κοιτώντας τον πάτερ Χαράλαμπο)
ΕΥΑΝΘΙΑ: (Σηκώνοντας το ποτήρι της) Εις υγείαν!
Ο πάτερ Χαράλαμπος κοιτά το γιο του Ιορ-δάνη μες τα μάτια...
[ * Τα μάτια τους λένε:
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό;
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Ορισμένα πράγματα είναι μοιραία – Αποδέξου με!
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Δεν έχω κι άλλη επιλογή... γιε μου...
ΙΟΡ-ΔΑΝΗΣ: Μ’ αγαπάς;
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Σ’ αγαπώ – το ξέρεις. ]
Μετά από 22 δευτερόλεπτα συζήτησης με τα μάτια...
ΠΑΤΕΡ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: (Σηκώνει το ποτήρι του - Οπτική επαφή με Ιορ-δάνη) Εις υγείαν!
Και οι τρεις τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους και πίνουν το κρασί τους. Αφήνουν τα ποτήρια τους στο τραπέζι. Ο Ιορ-δάνης κοιτάζει τον πατέρα του – Οπτική επαφή... Ο πάτερ Χαράλαμπος πίνει και δεύτερη γουλιά. Συνεχίζουν το φαγητό τους...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου